Günümüzde internet tabanlı iletişim araçlarının kullanımı artık son derece yaygındır. Bu durum dünyanın çeşitli yörelerinde yaşayan kitlelerin birbirleri ile olan iletişim ve etkileşimini de arttırmıştır. İletişimde fiziksel sınırların ortadan kalkmaya başladığı, küreselleşme, dünya vatandaşlığı gibi terimlerin daha sık kullanılmaya başlandığı günümüz dünyasında sadece dilin kendisini öğrenmek yeterli değildir. Çünkü her ne kadar kitleler arası iletişimin ana unsuru dilin kendisi olsa da bu etkileşimi mümkün kılan şey kültürün aslında kendisidir. Zira dili oluşturan o toplumun kültürüdür (Farnia & Rozina, 2009). Dil öğretiminde kültürel elementlerin varlığı dil eğitimcileri tarafından önemli bir unsur olarak kabul edilir. Öyle ki hedef dilin kültürünün öğretilmesi, dil öğretimi bünyesinde beşinci beceri olarak kabul edilirken (Hong, 2008); Standards for Foreign Language Learning (2006)’de ifade edildiği gibi dil öğretiminin 5 temel standardından (Communication, Cultures, Connections, Comparisons, and Communities) biri olarak kabul edilmiştir (Philips & Abbott, 2011). Kültürü bünyesinde önemli bir unsur olarak değerlendiren dil öğretiminde, yabancı dil derslerinin amaçlarından biri de öğrencilerin kültürlerarası yetkinliklerini arttırmak ve bu bağlamda etkili bir şekilde iletişim kurmasına zemin hazırlamaktır. Öğrencilerin öncelikle hedef dil topluluğu hakkında bilgi edinmeleri ve ardından diğer kültürler karşısında kendi kültürü üzerinde de düşünmeleri gerekir (McKay, 2002). Bu süreçte öğrenciler sadece iki kültür arasındaki benzerlik ve farklılıklara odaklanmamalı, bunları başkalarının bakış açısından analiz etmeli ve kendi sistemleri ile diğer sistemler arasında bir ilişki kurmaya çalışmalıdır (Byram 1997: 14 and 34; McKay 2002: 83).

​

Kültürlerarası yeterlilik unsurların özellikle çocuklara yabancı dil eğitiminde farklı uygulama ve tekniklerle dahil edilmesi gerek farklı kültürlerin çocuk yaşta benimsenmesini, gerekse çocukların dil öğrenme süreçlerinde kültürel farklılıklara olan uyumunu arttıracaktır. Hem ulusal hem de uluslararası bağlamda gençlerin kültürler arası yetkinliğini geliştirmek için sadece bu hassasiyet ve beceriye ulaşmakla kalmayıp, aynı zamanda bunu gençlere kendi sorumluluklarıyla aktarabilen temel öğretmen ve öğretmen yetiştiricilere ihtiyaç vardır (Cushner & Mahon, 2009, p.304). Bunun için de yabancı dil öğretmenlerine ve ilgili lisans programlarına da büyük iş düşüyor. Yabancı dil öğretmenleri, öğrencilerinde kültürlerarası iletişim yetkinliğini (ICC) geliştirmek için farkındalık, bilgi ve becerilerle donatılmalı ve ELT programları öğretmen adaylarını yetiştirirken metodoloji derslerine öğretimi ve bu yetkinliği entegre etmelidirler (Çopur, 2021).

​

Bu bağlamda Türkiye’deki İngiliz Dili Eğitimi (ELT) bölümlerinde kültürlerarası iletişim yeterliliği içeriğine sahip sadece bir ders olduğu göze çarpmaktadır. Bu dersin seçmeli olması, kayda değer bir farkındalık yaratacak kadar öğretmen adayına ulaşılamamaktadır. TUBİTAK aracılığıyla verilecek 3 günlük etkinliğimizde bu boşluğun doldurulması amaçlanmaktadır. Bunun yanı sıra etkinliğe katılan ELT bölümü 3. ve 4. sınıf öğrencilerine çocuklara yabancı dil eğitiminde kültürlerarası yeterlilik ediniminin önemini fark ettirmek, meslek hayatlarında bu edinimin öğrencilere kazandırılması hususunda  bu lisans öğrencilerinin farkındalığını arttırmak, bilgilendirmek ve onlarla fikir alışverişinde bulunmak amaçlanmıştır. Eğitimimiz teorik ve interaktif uygulama (workshop) temelli olup katılımcılar dolduracakları katılımcı formları sayesinde, önemli kriterler göz önüne alınarak, homojen bir şekilde seçilecektir.